Upplifði svona einu sinni fyrir utan Hlölla klukkan rúmlega fjögur á laugardagskvöldi. Hélt fyrst að ég hefi frelsast, en þá var það bara blessað beikonið.

Nákvæmlega. Ég skrifaði þetta einmitt til að reyna að hjálpa afvegaleiddum búddamunkum sem gætu talið sig hafa öðlast ævarandi innri ró, en eru í raun bara illa haldnir af meltingartruflunum.

falleg lítil saga, manni hlýnar öllum að innan...takk takk Hugi

Það var svo mikið meira en velkomið, ég legg mig alltaf allan fram við að ylja fólki innvortis.

Beikon veitir mér Nirvana... það útskýrir beikonfíknina fyrir mér! Gerist samt aldrei á Hlölla... en á Nonna... þar er Nirvana!

Úff, Chili-bátur á Nonna er náttúrulega bara tveir-fyrir-einn-tilboð - Nirvana og Harakiri í sama pakkanum.

.. ég var nú bara að tala um meltingatruflanir. Þær eiga það til að mæta á kantinn eftir Hlölla. Hef ekki prófað Nonna. Svo langt síðan ég djammaði.

Maður þarf ekkert að djamma til að borða Nonna. Ég á mjög erfitt með að fara um miðbæinn án þess að éta einn Nonnabát. Versta er að ég á líka mjög erfitt með að hugsa um annað en beikon þegar ég kem inn á staðinn því það er margt annað en beikonbáturinn gott hjá þeim. Nonnabiti er að mínu mati reykvísk stofnun því þeir framreiða signature skyndibita borgarinnar. ENGIN ferð til Reykjavíkur er komplít án Nonnabáts. Ég ætti að vita það; ég bý í Kópavogi.

gvöööð, og ég sem hef aldrei smakkað þennan mat. hef ég þá ekki lifað fram að þessu?

Þú getur bara hvorki sagst hafa komið né búið í Reykjavík.

"hvorki komið né búið í Reykjavík" ái - þetta var sárt!

Einfalt að laga þetta! ;)

Krakkar mínir, það er til sérstakir vefir fyrir svona umræður á Netinu. Þið megið skammast ykkar fyrir að láta svona hér á þessum virðulega vef. Þið eigið auðvitað að vera á http://www.skyndibiti.is/ .