Jæjajæja...
Ég var staddur í Westminster Abbey í Lundúnaborg fyrir réttri viku þegar mér gafst óvænt færi á að standa við gamalt loforð: Að dansa á gröf Clementi og hefna mín þannig fyrir trilljónir fingrabrjótandi píanósónata sem ég var píndur til að spila í æsku.
Maðurinn var sadisti.
Þú áttir að grafa karlinn upp og stela af honum höndunum. Það fæst örugglega fínt verð fyrir Clementi-kjúkur í dag.
Halldór, það hvarflaði að mér - enda með svo sterka fingur eftir þúsundir klukkustunda af Clementi-æfingum að það hefði verið smámál að krafsa upp einn legstein. En ég nennti því ekki. Hefði örugglega lent í veseni með þetta í tollinum og svona.
Við kúkum á Clementi!
Hmm, ég gerði það reyndar ekki. En vissulega mjög áhugaverð hugmynd...
Ég var þarna líka. Ógleymanleg sýn: Hugi, dancing the jig on Clementi's grave. Samt ekki eins ógleymanlegt og að sjá Huga spæna í sig hálfan brjóstkassa af svíni á þremur mínútum sléttum! Sú mynd er varanlega greipt í heilabörkinn. Ég sé það fyrir mér í hvert skipti sem ég loka augunum.
Fyrirgefðu elsku karlinn minn. Veit að þetta var ekki auðvelt fyrir þig, og ef þú vilt fara til sálfræðings eða heilara, þá auðvitað dekka ég allan kostnað. Krakkar: Ekki panta rifjasteikina rétt fyrir flug.
He hurt you because he loved you.
Samkynhneigð sónötuverksmiðja sem elskaði mig 200 árum áður en ég fæddist? Talandi um vonlausa ást...
Tjáskiptaðu þínu eigin tjáskipti í tjáskiptin